Lieve allemaal,

Vrijdag rond half1, met best een flinke tas,vertrokken met de matatu richting de ferry. Daar de ferry naar de overkant genomen entoen de matatu richting Msambweni. De matatu zat redelijk vol, was nog 1 plekje vrij. Onderweg werden er natuurlijk nog mensen opgepikt. Na een half uur in de matatu te hebben gezeten, zat deze toch echt vol. Ik dacht toen al als we nog een uur moeten, gok ik dat ze er toch nog wel mensen bij gaan proppen. Toen ik dit hard op met de rest deelde, begonnen er al een aantal Afrikanen te lachen. Ja hoor, nog geen 5 minuten later stopte de matatu om iemand mee te nemen. Deze meneer werd op een coolboxje tussen twee stoelen in neergezet. Viel me nog alles mee. Ik zat samen met twee afrikaanse mannen op de achterste rij van de matatu.

Na vervolgends 10 minuten met een volle matatu + 1 verder te hebben gereden stopte de matatu weer. Er stonden twee mannen te wachten die graag mee wilde. Ik moest toch echt een beetje opschuiven, zodat we gezellig op elkaar met 4 man op de achterste rij konden zitten. Ook op de tweede rij werd er iemand bij gepropt op het al lekkere plakkende plastic bankje. We moesten nog een half uur... Toen de aardige man naast mij zijn hoofd uit het raam stak en naar het dak keek vroeg ik hem of daar ook nog plek was, of dat het daar al vol stond met kippen en groente. Hij moest erg lachen om mijn reactie en zei: Tja dit zie je niet zo vaak in Europa hé. Dit kan alleen in Afrika. We hebben een half uur lang met 18 man in een twaalf persoons busje gezeten, want ook stonden er nog 2 afrikanen in het gangpad. Zij moesten maar een beetje op andere steunen, zodat ze niet door het hele busje werden gezwiept.

Eindelijk aangekomen bij Msambweni, moesten we nog 5 minuten met een andere matatu naar Msambweni Hospital. Daar kwamen Lotte en Arend ( andere vrijwilligers, die in Blessed Camp zitten) ons ophalen. Eerst naar het huis van het gastgezin waar Lotte verblijft en daarna ook Arend zijn onderkomen gezien. Wij bleven deze nacht slapen in een kamertje op het terrein waar het onderkomen van Arend is. Even de kamer gezien en toen met de boda-boda ( motertaxi) naar Blessed Camp. Het was heel rustig op Blessed Camp, maar voor zover wij konden zien, zag het er allemaal mooi uit. Er staat een net nieuw school gebouw, een gebouw waar naai klasjes worden gehouden en een soort van ziekenboeg. Ook staan er sinds een paar jaar allemaal stenen huisjes waar veel van de lepra-slachtoffers en hun families wonen. Iets verder op het kamp staan nog een paar rieten hutjes. Vrijwilligers zijn bij dit project eigenlijk een beetje overbodig. Veel kunnen de mensen gewoon zelf doen.

Na Blessed Camp gezien te hebben lopen we het hele eind terug naar het terrein waar we de nacht doorbrengen. We zijn kapot van de reis en gaan optijd slapen. Volgende ochten moeten we namelijk al vroeg op, want we gaan naar Shimba Hills.

Zaterdag!

Het heeft de hele nacht geregent en ook als we wakker worden regent het nogsteeds. We zien het somber in, maar hopen dat ons tripje toch door kan gaan. De driver komt Arend, marlies, joyce en mij oppikken. Bea en Lotte had hij al opgepikt. Alleen Sanne nog en dan kunnen we gaan. Op onze weg naar Shimba Hills regent het nogsteeds. We vragen aan de driver of het wel mogelijk is om ons tripje door te laten gaan. Hij zegt dat het kan, alleen de wandeling naar de waterval is niet te doen. Dit is een uur naar beneden lopen van een glibberige berg en dan ook nog eens een uur weer omhoog. Bij Shimba Hills aangekomen, moeten we nog wachten op de Ranger, die ons begeleidt in Shimba Hills. Na van auto te hebben gewisseld ( het leek ons toch makkelijk door de modder te komen met een safari busje, dan met een normale mini-van) gaan we dan eindelijk het park in.

Het regent nogsteeds en wij vragen de driver en de ranger of wel nu wel kans hebben om dieren te zien. Hij zegt dat hij niks kan beloven en dat het moeilijk zal worden, want als het zo regent verstoppen veel dieren zich in het bos. Wij zien het somber in. Dan eindelijk na 15 / 20 minuten zien we ineens 2 olifanten. Natuurlijk moest de driver meteen op de rem, zodat wij foto's konden maken.

Na onze eerste olifanten, bleven we geluk hebben. We hebben een aantal keer een grote groep buffels gezien, van heel dichtbij. Ook meerdere olifanten zijn we nog tegen gekomen, in de verte hebben we gazelles gespot en naast de weg zaten wat Bavianen fotogeniek te wezen. Na voldaan te zijn van alle dieren rijden we terug naar de ingang van het park, waar we afscheidt nemen van de ranger en overstappen in de mini-van. De driver brengt Marlies, Joyce en mij terug naar de ferry, zodat we lekker weer op tijd terug zijn in Mombasa. Het is nog niet echt mooi weer dus besluiten we nog even Old Town in te gaan om souvenirs te kopen. Marlies en Joyce zijn goed geslaagd. Ik dit keer niet, maar ik heb gelukkig nog even.

Met de matatu naar huis en tot rust komen. We gingen eingelijk vroeg naar bed want we waren best moe na zo vroeg opstaan. Om 3 uur vanacht werd ik wakker omdat ik naar de wc moest. Ik loop in het donker naar de badkamer en doe het ligt aan. Plots hoor ik allemaal gerammel van pannen en iets op de grond vallen in de keuken. Ook hoor ik een hele harde Miaaauuuuuuuuuuw. Ik schrik me helemaal het leplazerus, geef een harde gil en ren terug naar de slaapkamer. Marlies en Joyce waren ondertussen al wakker geworden van mijn gil. Samen gaan kijken wat het toch kan zijn geweest. Wat blijkt, er heeft een kat de hor stukgemaakt en is toen naar binnen gekloppen en heeft wat restjes van eten wat op het aanrecht stond opgegeten. De kat schrok zo dat ik het ligt aan deed op de gang, dat het beestje snel weer naar buiten wilde vluchten, want er dus mee eindigde dat hij een pan raakte en een vork op de grond schopte. pff wat een nacht.

Volgende verslag komt weer over een paar dagen!

Alle moeders, een hele fijne moederdag en paps en mams gefeliciteerd met jullie huwelijk!

Dikke kus

ps. foto's komen nog