Hallo allemaal,

Even 3 dagen niks van me laten horen, maar heb zoveel nieuwe indrukken opgedaan, dat ik ze even om me moest laten inwerken voordat ik er woorden voor kon verzinnen om te beschrijven wat ik allemaal mee maak. Heb het super naar mijn zin en de tijd vliegt. Zit hier nu al weertwee weken.

Nadat we de eerste dag te horen kregen dat er zo net na de vakantie niet veel te doen was, is er toch wel het een en ander veranderd. Toen dinsdag namelijk aankwam werd ik voor de klas gezet, was er geen andere leraar meer aanwezig en werd mij ook niet verteld wat ik met ze moest gaan doen. Ik mocht het helemaal zelf weten. Afgelopen drie dagen heb ik dus helemaal alleen voor de klas gestaan en les gegeven.

De klas telt negen kindjes, waarvan de meeste heel erg gemotiveerd zijn om te leren en nieuwe dingen te doen. Ook de kindjes die wat minder gemotiveerd zijn met het leren, vinden het wel super leuk dat ik er ben en dat ik deze week de juffrouw was.

Mijn creativiteit wordthier flink getest, maar tot nu toe is het me vind ik zelf goed gelukt ze bezig te houden en volgends mij vinden ze het leuk. Ik heb rekenen, engels, science en tekenen met ze gedaan. Ook dansen, zingen en spelletjes doen vinden ze super leuk.

Favorite nieuwe spel van de klas is : Anna Maria Koek Koek!!

De klas weet nu, hoe ze palmbomen, giraffen, olifanten en windmolens moeten tekenen. Ook weten ze drie landen in Europa te noemen en kunnen ze vertellen wat je allemaal met de wind kan doen. Ook vragen over dagelijkse dingen, zoals : wat is er allemaal te vinden in een keuken en wat is er allemaal te vinden in een badkamer, kunnen ze beantwoorden.

Ook het verlegen jongetje Saidi, komt steeds losser en vind het super leuk om spelletjes te doen. Dan krijgt hij een glimlach op zijn gezicht en doet vrolijk mee. Zodra we echter bezig gaan met serieus leren, wordt hij weer heel verlegen, omdat hij veel minder dan de rest van de kindjes uit de klas is, maar hij gaat vooruit.

De afgelopen dagen heb ik al een aantal spulletjes mee naar school genomen, maar nog niet alles, want het is wel zo leuk dat ik nog wat over heb om komende weken te geven. Tot nu toe heb ik de springtouwen, puzelspelletjes, boter-kaas- en eieren, teken sjablonen en kleurtjes mee genomen. De spullen werden echt met open armen ontvangen en ook flink gebruikt. Kinderen blijven maar vragen of we in plaats van rekenen niet kunnen gaan kleuren, spelletjes doen of touwtje springen.

Heel grappig om te merken is, dat er hier in Kenia heel anders wordt les gegeven dan in Nederland. Ze papagaaien hier heel veel en er is echt heel veel respect voor de leraren. Als ik, of andere leraren sochtends binnen komen, staan alle kindjes in de klas op en zeggen: Good morning teacher. Dan zeg ik: Good morning class, how are you? Dan roept de klas in koor: I'm fine, thank you and how are you? Ik: I'm fine, thank you, you can sit down. Zo begint de les elke ochtend.

Vervolgends vraag ik (de juf) welke dag en datum het vandaag is, waarom de kinderen dan opdreunen met zijn alle: Today it is Wednesday, the date today is 09-05-2012.

Hier in Kenia worden in de klas heel veel klassikale vragen gesteld. Bijna geen individuele vragen. Als er zo'n vraag wordt gesteld, dreunen de kinderen dan ook in koor het antwoord op. Je hoort de teacher dan vaak roepen: AGAIN! Het is dus neit bepaald stil in de school, je hoort altijd wel schreuwende kindjes, die antwoorden aan het opdreunen zijn.

Om 10 uur is echt een pauze, waarin de kindjes Ugi krijgen, dit is een soort warme pap. Voor de meeste kindjes is dit hun ontbijt, want thuis krijgen ze niks te eten, gewoom om dat ze dit niet kunnen betalen. Nadat ze Ugi op hebben, mogen ze nog even spelen en dan moeten ze weer terug naar de klas. Dan is er tot half 1 les en dan is het 'grote pauze'. Dit is een pauze van ander half uur. De kids krijgen dan een flink bord eten (nooit twee dagen hetzelfde, zit gelukkig voor de kindjes wel variatie in) en daarna hebben ze nog alle tijd om te spelen. Om twee uur moeten ze danweer terug de klas in. Dan krijgen ze nog tot ongeveer half 4 les en dan is het tijd om naar huis te lopen. Voor de een is ditvijf minuten voor de ander45 minuten.

Het is super leuk op de school en het is ook echt een ervaring om zelf les te mogen geven. Affentoe is het ook wel moeilijk, want er werd zelfs niet gezegd wat ik met de kindjes moest doen. Moest het echt allemaal zelf uitzoeken. Vandaag werd wel gezegd dat dit kwam omdat de teacher van deze klas druk bezig was voor een groot bord langs de weg met de naam van de school er op. Vanaf volgende week zou ik meer begeleiding krijgen. Toch wel fijn..

Woensdag middag toen Marlies en ik terug kwamen van ons project, kwam de andere vrijwilliger Joyce met minder leuk nieuws. Zij geeft les op Vilwakwe. Hier bleek in de nacht van dinsdag op woensdag, met buldozers en traktoren de boel met de grond gelijk te zijn gemaakt. De helft van de lokalen en ook een aantal omliggende woningen waren vernield. Nu blijkt dat dit is gedaan door een groep politiemannen en jeugd die zijn ingehuurd door een man die claimt dat het land waar de school en de huisjes op stonden van hem is en dat er zonder toestemming op zijn land is gebouwd. Hier gaat dit nog heel makkelijk. Als het land niet van jou is en je bouwt er op, gooien ze gewoon alles plat.

Woensdag zijn ze begonnen met tafels en al het andere bruikbare materiaal te verzamelen. Er werd woensdag geen les gegeven. De jonge kinderen moesten weer naar huis en de ouderen kindjes moesten helpen met opruimen. Vandaag kon Joyce in de overgebleven lokaaltjes gelukkig nog wel lesgeven, maar het was allemaal erg chaotisch.

Woensdag avond is Bongo nog langs geweest, om de safari te bespreken. Ik kijk er echt naar uit, hijheeft me echt enthousiastgemaakt. Dit enthousiasme heb ik natuurlijk weer doorgegeven aan Robin. Wat we precies gaan doen, zijn we nog niet over uit en ook waar we gaan verblijven blijft moeilijk om te kiezen. Het ziet er allemaal prachtig uit!

Vandaag nadat we de hele dag op school waren geweest, met Bettie onze huishoudster mee geweest naar haar 'huisje'. Ze wilde ons dit heel trots laten zien, want voor Afrikaanse begrippen woont ze best mooi. Zoals jullie op de foto's misschien al hebben gezien, is dit voor Europese begrippen absurd. Ze woont samen met haar twee kindjes in een kamertje van 3 bij 4 ongeveer. Met in de hoek van de kamer 2 matrassen op elkaar, die ze dan 's avonds naast elkaar leggen, waar ze dan samen met haar kindjes op slaapt. Verder staat er nog een klein tafeltje en wat stoeltjes. Buiten kookt ze op een soort stoofpotje. Ze had wel super lief, mandazi's( soort donut cakjes, zonder suiker)en popcorn gemaakt. Ook had ze speciaal voor ons limonade gekocht. Ookal hebben ze zelf bijna niks, ze willen het hun gasten echt naar de zin maken.

Onderweg terug nog even langs een ander project van doingood geweest, Bombolulu School of promise. Super leuk om ook gezien te hebben. Onderweg naar dit project, kwamen we langs allemaal huisjes. Er kwamen allemaal kindjes naar buiten die dan de hele tijd riepen: Mzungu, how are you? Mzungu betekend wit. Ook wilde de kindjes ons dan aanraken, omdat ze het toch wel heel gek vonden een blanke huid.

Na al deze leuke ervaringen lekker weer naar huis. Morgen niet naar het project, maar wel weer een leuke dag, waar ik nu al naar uit kijk. We gaan namelijk Blessed Camp bezoeken en blijven dan daar in de buurt een nachtje slapen, zodat we dan zaterdag ochtend vroeg naar Shimba HIlls kunnen. Hopelijk een leuk voorproefje op de safari, want ook in Shimba Hills scheinen veel beesten te zitten.

Julie horen snel weer van me. Ik vind het super leuk, allle leuke reacties en berichtjes die ik krijg op de foto's en op de verhalen.

Liefs Anouk